Изстина слънцето и вятъра застена,
дърветата се вкопчиха в пръстта.
Увисна тишината уморена
и облаци захлупиха света!
Прибирайки последните минути,
денят побърза да заспи,
а мисълта ти пак се лута,
сънят – накъсани конци.
Дъжд целуна керемидите
и те заплакаха от свян,
а смехът на пеперудите-
напомни ти, че пак си сам.