Мога да пия кафе разсеяно гледайки през теб
С теб мога да владея хладината на змия.
Мога да съм снежното ти докосване.
Мога да бъда жестоко логична в усещанията си за теб.
И пак да се оставям да проникваш
до последната клетка на тялото ми
с цялото огнено съзнание за уникалноста на мига —
без страх да не ме разчупиш и изхвърлиш зад себе си.
Знам че мога!
И ми е пусто …без теб.