Живите ли бяха
така въздъхнали
като за последно.
Сълзи ли бяха,
или смях на пресекулки
гузен.
Монах ли, спретнат
за молитвата по обед,
на който богохулството
не се харасва.
Дали бе приятелско потупване,
под което се прегъваш...
Или просто има дни,
в които
живота не е песен...
А другото
е
на разкрач.