Смуглолики, кривооки дяволи
се пързалят по кората
на мозъка ми.
Гладко.
Натъртванията им
не ме учудват.
Учудва ме факта,
че ангелите,
разхождайки се с фенерчета в мрака
им намигат на тръгване.
Ония,
поизтърсвайки от рогата си
малкото"сиви" клетки
се изчервяват.
Ангелски чаровна е тая
дяволска напаст.
Баста!
Взимайте си всички скъпи илюзии
и да ви нямаааа...
До утре!