Тъгувам.
Защо ли?
Защото те няма!
Защото далеч си от нас.
Защото си сам
в страната голяма.
Защото не чувам
звънкия ти смях.
Защото обичам
да те виждам край мене!
Защото искам
да чувам гласа ти!
Защото искам
пораснал,
сполучил,
по- скоро
да се върнеш
в дома ни!
И чакам,
и плача ,
и смея се,
и слушам
вратата да хлопне...
И порасналото ми момче
да ме прегърне...