Усещах, че някак вторично
е тръгнал моят живот...
Дали заложено бе генетично?
Или бе съдба подобна на скот?
Дрехите ми - втора употреба
и колата е, уви, оттам...
Така и нещо по пътя си ново
все не успях да създам.
Пуша второ качество цигари,
питието ми – менте поредно.
Всеки може да ме изпревари,
за мен остава мястото последно...
За мъжа до мен бях втората –
не страстна, а утешаваща любов
за която някак си през времето -
той все не бе достатъчно готов.
На втори план останаха мечтите
Не хващаше дори и корен семето.
След мен ги нямаше следите –
стопиха се вторично те във времето...