Кон препуска, мила мамо.
Със копита тропа тежко.
Него язди, мила мамо,
либето ми най-прекрасно.
Викам го насън, когато
златните звезди изгреят.
Викам го и денем, мамо,
мойто либе с кон препускащ.
Кон препуска, мила мамо.
Чул ме е юнак прекрасен.
Идва, мамо, да ме вземе.
Кон препуска из полето.
Чуй копитата - разцепват мрака.
Кон препуска, мила мамо.
Ще избягам надалече...
С кон препускащ с огнен поглед.