Ще обещаеш ли,
че вече няма да гониш облаците бели!
И няма да яздиш вятъра?
Ще обещаеш ли,
че вече няма да дърпаш дъждовните струни?
И няма вече да плашиш птиците
със песни подивели?
И няма да търсиш
на синьото небе безкрая?
Ще спреш да се люлееш вече
на слънцето на въжената люлка?
И няма да закачаш
хамак на дъгата?
Ще обещаеш ли? Да?!
Ще обещаеш?!
Но...аз не искам,
защото
такава няма да си
истинска.
Недей ми обещава -
ако не бъдеш по детски палава -
какво ще обичам тогава?
НО искам друго.
Искам ти да ме научиш
да бъда като тебе див и щур.
И много, много ти да ме обичаш!