Да те искам, живот,
като капка последна,
пареща моите очи
с тревога, надежда
и обич, която горчи.
В сива пустиня
под сляпо-безумни,
сгърчени, тежки нозе
да умирам и раждам
от себе си цветни криле.
Да те искам, живот- моя смърт,
кротко свряна под прага.
Да разбирам, че мъчен,
но мъдър си,
щом от теб
няма как да избягам.