Двама сме,заедно,под небосвода,
Летим,обгръща ни луната
И сякаш ще разкъсат думите
Лекостта на тишината.
Няма време!Mлади сме,
А младостта ни ще отмине!
И утре ще усетим бремето,
И утре вече няма да ни има!
Прегърни ме за последно,
Да потънем в тишиата!
Нямат място думите,
Нека да остане само свободата.
Призраците дебнат,
Те дебнат щастието...
Ще изчезнем,невъзможни сме.
Невъзможно щастливи в тъгата