На стар приятел...
Никоя акварелна боя
не може да ти опише
колко се радвам да те видя,
извървял всички пътеки.
Красивите срещи винаги са
чакани преди да се случат.
А колко акварелни светове се
завъртаха в луд танц с
дъждовните капки,
откакто те нямаше.
Никой стар човек не може
да ти разкаже напълно вярно
колко се променят
хората,
най-вече когато поискат.
Притчите са зрели дини в средата
на лятото,
разрязани по средата от жадните.
Всички часовници измерваха
времето, малка рота
с мустаци и пушки.
Но никой не измери безвремието,
през което научих
да сътворявам не само красиви,
но думи добри, и думи с лунички от
силното слънце на многото дини.
За това се върнах при теб,
за да видиш
колко повече много
мога да те обичам
и също, защото
никой друг никога няма да
узнае с толкова
радост колко различна съм
и колко пак същата.