Неусещайки вятъра бягах
по пустия бряг. Потърсих те
в бялата пяна, и в песента
на вълните потърсих гласът ти.
Докоснах морето, толкова плахо.
Беше студено и тихо, само вълни
и шепот на вятър...
И бяхме сами със морето.
Погали ме пясъка.
Дари ме с далечна целувка,
и то, толкова мамещо, диво,
зелено и черно...
И сякаш погледна ме с твойте очи.
И тръгнах неусещайки вятъра да
те търся, зовеше ме пустият бряг!