Вече те докосвам.
Но те искам
не на пристъпи,
а бавно.
Бавно.
Нежността ми,
тънка като мисъл,
чака капка бисерна -
тогава
пак ще можем
заедно да пием
тази ласка,
дето ни погубва.
А пък сетне -
по една ракия.
Да не би
случайно
да се влюбим.