Така ли нямам нищичко добро,
което днес да мога да ти кажа?
Извеждам думи - като за хоро,
а те ми се кълчотят по паважа.
Танцуват неприлично и разпътно
и ми се хилят: Хайде де, запей!
От срам и страх обратно си ги гълтам.
Една остана. Не можах:
- Здравей.
Да гълтам думи: гледай утешение!
Но в тоя свят на цигани и мутри,
ако това е някакво спасение,
името си дай.
Поне до утре.