"Добро утро" - каза ми човека, който живее в кофата за боклук.
"Добро утро" - казах му малко троснато аз, защото той както винаги ме стресна.
"Как спа?" - попитах го, кой знае защо говорейки му на "ти".
"Благодаря, добре. Толкова много хора си спряха парното, и постоянно някой изхвърля топлата пепел в кофата, може би защото не знае немски. ( На кофата е написано "Nicht heiße Asche ausfüllen!") Е, малко е задимено, но в никакъв случай не неуютно."
Мислех вече да се сбогуваме, но в този момент от пепелта се появи кучето Феникс, което ми каза "Бау". А след него котката Феникс, която ми каза "Мяу". Накрая и мишката Феникс, която ми каза "Цър".
"Извинявай," - обърнах се аз към човека, който живее в кофата за боклук,
"но това е кофа за боклук, а не Дядовата ръкавичка."
"Извинявай," - каза ми човека, който живее в кофата за боклук,
"но това изобщо не е приказка."