Цигара,
втора,
трета!
С поглед вторачен
във вратата отсреща...
Чакам!
Тебе!
Сега
и всеки следващ миг.
Кафето изстина
до топлата кола.
А тебе те няма!
Сега,
и после
-докога?
Ще чакам
-още много време,
цяла вечност,
може би!
Или поне
докато
съм още жив!
С поглед вторачен
във вратата отсреща
тебе очаквам!
Ела!
07.11.1995г.