Такова едно положение, значи,
такъв един кофти момент.
Той Господ си има по-важни задачи,
изглежда не му е до мен.
А дяволът – дявол! Седи на монета
и драска поредния ден.
Познато ми някак. Тук само морето
е малко по-старо от мен.
Усмихнат накриво ми иде наум, че
когато ми дойде редът,
на дявола молива сам ще наплюнча:
– Удряй черта! – ще река.
Ще драсне в тефтера за края на сметката,
дето платих-преплатих.
Какво пък, след време и тая отметка
може да мине за стих😏.