Не ще са вещите
завинаги любимите ми вещи –
докоснато на времето от пръста
среброто потъмнява,
но не и в моята коса.
И думите красиви изветряват
използвани по нишката на дните –
загубват остротата чувствата,
и светлината на небето помръчнява.
Сърцето само –
пленник на живота и съдбата
остава неизменно младо
и неутолимо жадно за любов.