автор: LATINKA-ZLATNA

(превод от македонски)

Дядо ми Борис е бил ковач.
Той е знаел, че хляба от желязото
ще тежи повече и от неговата смърт.
- Животът, както и желязото,
се кове докато е горещ,
тогава и най-трудните неща
лесно получават формата на мисълта. –
казал той на баща ми,
преди да го остави сирак.
И расъл баща ми,
с най-тежките форми на мислите,
в сиропиталище от войната.
Баща ми цял живот беше миньор.
Дрехите му миришеха на руда
и светеха от гъстите частици хематит,
когато се връщаше от трета смяна.
От дланите му блестяха
искрите на дядо, сред кристалите,
които ми носеше от мината.
- Дръж искрите, сине! – ми казваше.
Така и днес аз,
с искрите в двете мои длани,
постоянно претеглям
точното тегло на думите
в топлината на моя железен хляб.


ЛЕБ ОД ЖЕЛЕЗО

Автор: Борче Панов, Македониja

Дедо ми Борис бил ковач,
тој знаел дека лебот од железото
ќе тежи повеќе и од неговата смрт.
– Животот, исто како и железото,
се кове додека е усвитен,
тогаш и најтешките нешта
полесно ја добиваат формата на мислата,
му велел тој на татко,
пред да го остави сираче.
И растел татко
со најтешките форми на мислите
во дом за сираци од војната.
Татко цел живот беше рудар,
облеката на руда му мирисаше
и од густите честички хематит светкаше,
кога од третата смена се враќаше.
Од дланките негови блескаа тогаш
искрите на дедо среде кристалите
што од рудникот ми ги носеше.
– Чувај ги искрите сине, ми велеше,
па и денес јас,
со искрите во двете дланки мои,
постојано ја распоредувам
точната тежина на зборовите
во топлината на лебот мој железен.