С последната усмивка оцелявам,
когато прегърмява под клепачите.
Мълча си... Да говоря днес не става.
И само тихо хлипам пред палачите.
Защото не останаха човеци,
които да те приютят предсмъртно...
Остана само купчина от пепел.
А самотата под прозореца захърка...