Исках да имам наследствен мечок.
Открих го в novA
(прочетете наобратно),
с надпис “за последен път в брошурата”.
Рошко е рошав, с винен шал, малки очи
и голям корем, пълен с камъчета,
с които (ако се затоплят)
мечокът дарява “час топлина”.
Рошко е нарочно състарен,
като новите ми дънки, и онези,
първите, изтрити с парче от тухла.
Рошко е ретро,
сякаш е от майката на майката на майка ми,
които, както личи по мен,
никога не са имали мечок.
Сега дъщеря ми го има
и може би ще започне тази традиция.
И още... няма нищо по-ретро от Елвис,
когато пее нещо такова:
“... не искам да съм твоят лъв,
не искам да съм твоят тигър...
искам да съм твоето плюшено мече...”