Той какво ми е дал, та го жаля?
Сто трохи от трапеза безмесна.
Всяка моя надежда проваля
и така ми се иска да кресна ...
Хей животе, ела да те сритам
по мъжки, направо в сурата!
От лекото искам и аз да опитам.
Поне да е БЯЛ за децата...
За мен си по чер от кюмюра.
По тъмен от нощи безлунни.
На всичко намираш кусури,
с абсурдни капани безумни.
Та какво си ми дал, да те пазя?
Парадокс! Ще сме заедно в ада.
А за нов - не, не искам да лазя.
Гордостта ми във този пострада!