В гората съм
на много майки чедо-
една от тях отдавна ме роди
и пусна ме по бързите води-
по тях се нося и сега, загледан
като във сън
във бягащата покрай мен гора,
дърветата броя, където мина
и броят им превръщам във години
докато някой ден не разбера
че тя е тази,
която е била в съня до мен,
подкрепяла е двата мои бряга-
тя, милата, която все отлага
да стане дом завинаги строен,
за да ме пази.