Какво на сърцето му стана,
пулсиращо в моето тяло,
че то се превърна в камбана-
гласът си във бронз е отляло.
Звъни ми в душата безсрочно
със звуци,свалени от чана.
Препълва олтара нарочно
от песен с душата венчана.
А звуците стигат небето-
кънтят под небесния връшник!
И то ще си бие додето...
смъртта го покани за кръстник.