Без думи останах в ноща.
Бех дъх и без мисли,
без сърце ако трябва ще бъда,
но искам душата ти!
Защото моята е тъй сама,
делече...
На острова окъпан в светлина,
останала в безмерна тишина
е уж щастлива, всъщност крехка.
Мечта само я обвива нежно,
мечтата по която вечно
ще гасне, ще бленува и сънува,
мечтата по която ще тъгува...
Дано се сбъдене някога, дано!