1001
далматинци
оплитам се
оплитам се
искам да ги прочета наобратно
но пак е
същото
същото
същото
така е с живота
дори да го поискам наобратно
той пак ще бъде
моят
моят
моят
до болка познат
но когато се връщам назад
болката ще бъде
голяма
по-голяма
най-голяма
тази на раждането
защото
ще я почувствам
защото
няма да бъде само писък
от разтварянето на малките ми дробове
готови да поемат въздуха
от Голямата болка
събрала всичките болки
на Родилната зала
това е
Земята
Земята
Земята
разпуква се
и се връщам
напред
напред
напред
до коликите
на познанието
които
са пак
въздух
въздух
въздух
в затвореното пространство
което не се разширява
1001
нощи
в петната на
1001
далматинци