Телцето с формата на круша
и месечина спуснала крила,
подаръче за ангел земен –
ангелчето търсило е мен.
Сгрешило! Тука спряло,
заблудено в пурпурна мъгла –
в сянката ми коледно прозрачна
от Рождествен жертвеник – свещта.
Литвай – аз не съм ти нужен,
към друго празнично дърво!
Ангелчето с формата на круша
тупна,
и във корените ми се вля.