А що мразим пистоледите? Оти Вуйчето рева за един от них, кога Амуджата го
фръли у кенефо. Пистоледо Вуйчето си бе купил от Битако и стреляше с капси. Еднаж Дедото му четеше конско и въртеше пистоледо у лапите си, та...он гръмна. Капсите засегнаа ръката на черка му, одраскаа я и се забиа у черчевето на джамо. Така и не разбрах оти дъртио фръли пистоледо у кенефо, като не мое а борави с него. Ами...я мразим пистоледо, оти Вуйчето рева за него. Един ден бръкнах у говната с дълъг прът да го вадим, ама не можах да зарадвам Вуйчето. Мразим пистоледо!
А мразим и униформените, които имат пистоледи. Оти ли? Оти понекога не ги използват по предназначение, а за кеф и разнообразие. Еднаж Вуйчето от "Подуене" до "Робов дол" /после "Христо Смирненски", сега "Слатина"/ бега от един униформен с насочен към него пистолед. И що ли? Щото имаше бретон по-дълъг от тойо на американските бръмбаре, а тойо милиционер не знаеше, че Вуйчето си пее песните на нашите "Щурци". Па и панталонете на Вуйчето били тесни като кюнци. Па кво лошо има в това, че са тесни...И сега се чудим що униформенийо ги бе разрезал още у "Подуене" и Вуйчето като бегаше ги мандахерцаше около мощните си бедра...
На другийо ден аз от прозорецо на Вуйчето замерах с компири милиционеро чичо Стойчо, който живееше под наем на първийо етаж. Ама и он си бе виновен. Всека сутрин се разождаше по тротоаро, дека минава шосето за Фелибето, по пижама, докато чекаше некой да излезе от кенефо на дворо. Та по пижама, ама с пистолед на дирнико! Та он ми провокира насъбралата се агресия към другийо му колега.