Октомври с жълт прашец листа посипа
като нежна есенна жарава.
Усмихна ни се циганското лято -
с тиха радост кротко ни дарява.
А слънцето със светналите пръсти
дълбокото в леса погледна.
Шумящият килим подмамва мило
да седнеш като за последно.
Редеят русите коси в клонака.
Небето между тях прозира.
Бездомник в шумата разпуска свойски -
под тънко слънце блаженство намира.
Линк към слайдшоу