автор: SEZGIN

Когато настъпи нощта,
когато съм самичък
на това място,
копнежът по теб
се превръща в огън.
Навсякъде,
където си докосвала
политат искрици.
Копнежът се превръща в огън
в мен.
Мислех, че планините не могат
да изчезнат така и
горите да изгарят
една по една.
Наведи най-сетне глава
надолу.
Има толкова звезди,
ала нощта е тъмна.
Любимата...
Докато не я изгубиш,
не знаеш колко е благословена...
Плачи сега
с душата си.
Плачи сам.


Ağla Yüreğim

Akşam olur
Bir başıma kalınca
Bu yerde...

Özlemin
Ateş olur..!
Dokunduğun her yerde
Kıvılcımlar saçar
Özlem ateşin
Yangınlara döner...

İçimde
Yıkılmaz sandığım
Dağlar erir
Ormanlar bir bir yanar.

Eğil başım
Sen..
Öne eğil....

Bunca yıldız varken
Gece neden karanlık olur
Sevdiğim.....

Kaybetmeyince
İnsan
Bilmezmiş
Elindeki nimetin kıymetini.

Ağla yüreğim kendi haline
Sen
Şimdi ağla..

Kasım-2005/ Adana
(Ağla Yüreğim Dağlar da Ağlar..şiir kitabı..karahan kitabevi yay.2005.adana)

Melih Baki