Може ли друго да правя сутрин, освен да те обичам?
Броя си овчици и облачета. Не съм много в тон по пижама.
И си мисля дали ако се любим във пет ще е неприлично.
И ти застилам (за да е по-истинско) Кумова слама.
И там, легнала в люлката на ръцете ти и на звездите,
вплетена в примките на слънчеви протуберанси
ще те оставя дълго да се оглеждаш в очите ми…
Ако до днес съм пропуснала да го кажа , да знаеш - желан си.
Нека ехото после цял ден като клетва да ти го връща,
докато никой не ме разпознава, защото нали обещах да съм прилична…
Така несвястно май още не съм посмяла да те прегръщам.
Днес няма ли да попиташ, все пак, дали те обичам?