То си стана самичко,
отведнъжка се пръкна -
едно мъничко стихо
със опашка и .... дръжка.
Неугледно такова
живо уж, а пък - канче
(нали с дръжка понеже),
пък запя кат канарче.
И се чудя и мая
туй на стих ли прилича?!
Ох на мама, мутантче!
В него чай ще си сипя!
И тамън да започна
да наливам водата
то нагоре подхвръкна
и таквоз... ме наака!
На ти теб стихоплетство,
леличко мустаката!
Ха ходи сега в банята
да си миеш главата!