В момента пренареждам думите пиян.
Не искам да изглеждам като изтърван.
(ала не мога)
В очите ти не коленича като лорд.
От кладенчето им попивам горд.
(толкоз мога)
Отпрати ме на воля в пустотата
да суча прах от млечната спирала.
(не бях на майката отрока)
Син съм на небесната савана.
В живота ми начупен, светкавица се вряза.
(не молех за отсрочка)
А утре, знатен хронометър
ще ме измери с дърводелски метър.
Помръква в абаносовата ракла вляво,
но сричките от злато ги вковавам.
(да ти напомнят майстор от Толедо
в занаята)
От облаци печал, пека мастика
и вихря се в сиртаки с Доменикос*.
Събличам алената плащеница,
голотата ни сред гостите да скрия.
(грък до гроб, с лицето на светия)
Или, както ме харесваш –
циганин по потник
с рамене от чернозем.
Ти моя, жена-съдба...
*Доменикос Теотокопулос – Ел Греко