Живяло някога едно куче, което било улично и си нямало стопани.
Нито пък семейство. То живяло насред улицата и се хранело с отпадъци.
С каквото му падне. Но само едно нещо го отличавало от неговите събратя - това, че то можело да мечтае.
Кучето се казвало Тер. Тер мечтаел да стигне до луната. Или да полети...
Другите кучета не забелязвали нищо, защото мислели как да оцелеят. Тер бил много слаб,почти не ял, а само мечтаел. Или се взирал в луната. Но той имал само един приятел на име Тот, който го изслушвал и му помагал да лети. Всяка вечер те се събирали и се опитвали да летят...
Но една вечер Тот се събудил и не забелязал Тер до себе си. Той погледнал към небето и видял Тер който летял. На гърба си Тер имал крила, и се понясял към луната.
Тот го повикал,
но Тер не го чул...
Най после мечтите на Тер се сбъднали.
пс.Този разказ съм го писала когато съм била на 9г :))))