Безразличието ти орони
напъпилата ми потребност от безумие и осиротелите ми клони
се блъскат във водовъртеж от думи,
които
не достигат
до сърцето ти....
Търси сърцата на думите
Лунатя отразява Слънцето
( в Деня са много две тела)
Нощта покрива в бисерно
зелено клоните( безумието пролетно)
Разлиства се
Душата в Река!
Re: Безразличието ти орони... от Meiia на 25.04.2004 @ 13:54:54 (Профил | Изпрати бележка)
Пак си изрекла думи като капки нектар,събиран грижливо от всяко разцъфнало цвете в душата ти.Думи изчистени до проникваща яснота.Ако и от това Той не разбере...неспасяем е.....