Пожелаваш ме плах-непреклонен!
Покоряваш ме слаб-несломим!
У дома се прибираш бездомен,
раздвоен и докрай неделим!
Вечер рано заспиваш от скука
и се будиш от сън посреднощ.
Хубав спомен кълве по улука,
а те реже звука като с нож.
Нищиш своите болни въпроси,
преподреждаш се неподредим!
В своя свят като огън ме носиш -
разрушаващ, но необходим...