Сутрин небето, стари приятели ,
разкрива своите чудеса,
и ако можехте поне за миг да го видите,
бихте видели неподозирана красота.
Сутрин синьото, мили приятели,
е още смесено с лилаво и сиво.
О, ако само можехте да го видите,
щяхте да знаете, че е много красиво.
Сутрин и облаците, мои приятели,
са разпръснати златни коси,
и ако вдигнете за малко поглед нагоре
те биха се вплели във вашите души.
Сутрин е слънцето, стари приятели,
кълбо от злато и кърви пролети.
Ех, само да можехте да го видите…
но не можете, защото за красотата сте слепи.