Ежко-Смешко тръгнал тежко.
На иглички се подпирал.
Ябълчици в свойта дрешка
и шишарки той събирал.
Ала се препънал в камък.
Претърколил той бодли.
- Олее - викнал- мила, мамо!
Колко Ежко ме боли!
Мама Ежовка му рече:
- Мило, мамино геврече!
От игличките ти ежни
няма никъде по-нежни!