Уморена съм днес.
Като капка дъждовна съм тежка.
Уморена от теб и от мен,
и от всичките наши „Обичам те!“.
Уморена съм. Падам.
Не мечтая за среща
с теб, изгубил посоката жаден.
Уморена съм. Дъжд,
летен дъжд по ръцете издрани.
/Къпинакът си пази къпините./
Уморена и тежка,
нямам сили да мисля за утре
ни за локви и кал,
нито бих ли била ти спасително рамо.
Уморена съм днес. Уморих се...
да кремирам непърхащи в мен пеперуди.
Валентина Йосифова