Неродените наши деца
по сърцата ни тропат отчаяно.
И целуваме чашите като детски челца,
като детски ръчици към нас се протягат тревите
Все по- често разказваме приказки,
Все по- често играем на кукли със думите,
Като камиончета бутаме дните
И се молиме често и тайно
И се молиме само
Някой ден тишината
да не каже безмилостно “мамо”