Ръката ти изпуска празна чаша.
Кристалът И, по пода, се разсипва,
а Господ умилен от толко "наше",
в прозореца отново се разхлипва...
Умът ти просто рухва на колене.
Прошепва колко много си ме искала.
О, Миг желан, от Бог дарен на мене!
Коприната, в нозете ти увисва...
Как мека е горящата камина!
Как пъновете пукат тихо-тихо!
Целувка е Нощта, а си замина...
Бутилка празна... и перо... и стихове...