Поточе бълбука
и хич не му пука –
снегът е за него мезе.
Замръзна капчука,
че зима е тука.
/Бе таз откъде ли се взе?/
Поточе бленува,
но гаргите чува -
вещаят голяма беда:
щастливото лято,
от слънце излято,
препуска през дол и бърда.
И с обедна жега
/о, Алфа Омега!/,
попарила всяко листо,
потока до бара
накрай ще докара.
Горкото поточенце то!
А. Апокрифофф. 29.01.2010 г.
София, Пародиенци